Aldým kalemi yine elime. Hisler, yaþanmýþlýklar depreþiyor.. Umursamýyorum desem de olmuyor, Kara bulutlar doluþuyor bedenime…
Sahi etki etmiyor avutmalar ruhuma. Batan gün soluyor, doðan gün ise zaten ölü doðuyor.. Çýðýrýþlarýmýn, haykýrýþlarýmýn sessizliði durmadan devam ediyor, Artýk dur! Yeter! Demeyi istiyor zihnim tüm burukluklarýyla…
Keþkeler gibi umutlarda biriktikçe birikiyor, Yaþayacaklarým, yaþadýklarýmdan hiç farký yok adeta.. Ama ne bir yol ne bir çözüm sunuyor bana. Sabýr, katlanma duvarým yýkýlýyor vücuduma…
Sosyal Medyada Paylaşın:
kasvetli1903 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.