Son Nefesim

Ey Sevgili..!
Bu onurlu bekleyiþinde yalnýz deðilsin.Ve sen, yalnýz olmadýðýný bildiðin gibi,
Bu özel duyguyu yüreðinin derinliklerinde en yoðun bir þekilde zaten yaþýyorsun.
Uzaklarda, çok uzaklarda, sensizliðin þehrinde, sensizliðe nasýl dayanacaðýný bilemeden yaþayan bir yüreðin, ayný senin bulunduðun ahval içinde kývranýp durduðunu, sana bu satýrlarda anlatmaya gerek olmadýðýný da, en iyi bilen yine sen deðil misin...?

Biz bu aþký, eski bir romanýn solmuþ sayfalarýndan koparmadýkki, bir sinema filminin son sahnesi gibi de olmayacak.
Vuslata ermemiþ, bir özlem sancýsý çekmeyen yüreklerimizde, ayrýlýk acýsýda öyle yakýcý olmayacak.Tarifi yapýlmamýþ, adý konmamýþ, hiçbir yerde yazýlmamýþ, okunmamýþ, yaþanmamýþ bu sevdayý biz kendimize bile anlatacak cümleler kuramazken, bizi ve sevgimizi kim anlayacak ta, kim umut verecek, kim teselli edebilecek ki. Hiç anlayamayacaklarý bu sevda için, elbette dostça sözleri ile "gidenin ardýnda boþuna bekleme" diyecekler. Onlar sözde seni teselli ettiklerini sanýrken, ve sana "o artýk geri dönmeyecek" derlerken.Senin, hala bu sevdayý yüreðinde tek parça yaþattýðýný bilemeyeceklerdir.

Bize, birbirimizi bir defa görmek bile yüzümüzde bin yýl gülümseyecek bir ifade býraktý zaten. Yüreðimize bir güneþin doðmasý ve dünyamýzýn aydýnlanmasý için o aný hatýrlamak yetecektir.Ve gözlerimizin temas ettiði her yerde bir güzelliðin yaþadýðýný görebileceðiz.

Ve þimdi, hayal deðil. Ben de görebiliyorum... Rengarenk çiçeklerle dolu Gökkuþaðý sararken çevreni, ben seni diðer tarafta mutluluklar içinde izliyorum.
Artýk geçmiþte kalan o sonbaharlarý da unutabilirsin, ben o günlerde kuruyan yapraklar gibi dökülüp savrulduðum da bile umudumu hiç kaybetmedim.Bir deli rüzgar alýp götürdü beni ama, ben senden hiç gitmedim. Ve sen, ayný taze umutlarla beni beklerken, nasýl huzur dolup mutlu oluyorsan, ben de hala sende kalýþýmýn, beni yüreðinde saklayýþýnýn huzuru ve mutluluðu içinde yaþýyorum.

Evet, bizim sevdamýz sadece þu an var olan teneffüs ettiðimiz hayatla sýnýrlý deðildi. Biz bu aþký yarýnlarda da, gelecek hayatlarda da ölümsüzleþtirdik. Bu hayat ve bir ömür bize bu aþký doyasýya yaþamamýza yetmeyecek, bu yüzden yarýnlara da söz verdik ey sevgili...!

Ey sevgili...!
Bende seni, o sana ayýrdýðým son nefese kadar bekleyeceðim. Belkide ben çoktan yollara düþtüm, bir meltem rüzgarýnda sana geliyorum. Ama, o zamana kadar belki gelemezsem. Ellerinden tutup sana içimdeki sýcaklýðý veremezsem. Bana üþüyen gecelerindeki soðuklarý gideremezsem; Sen yine hiç üzülme. Bunca satýrlar içinde dahi sana söylemediðim o sözleri, Ýþte o sana ayýrdýðým son nefeste, bana verdiðin ve hala senin o mis kokularýný üstünde taþýyan mendiline sarýlýp söyleyeceðim.
Ve iþte o iki kelime "Seni Seviyorum" Daha önce hiç söylemedim biliyorum.Ve daha sonra da söylemeyeceðim. Çünkü bu son nefesim....SENÝ SEVÝYORUM...

Sefer Keskin

Sosyal Medyada Paylaşın: