Sus! Ne kadar susulacak sa o kadar sus! Þimdi kendinle konuþ yavaþ yavaþ. Yalnýz yüreðine dokunurken sesin. Kimse duymasýn.
Sus! Sussun dudaðýndaki þarký, Ne aklýnda kalsýn bir þiir. Sokaklarýnda kahrolurken þehrin Yaralarýný yalarken o deli rüzgar Yine gözlerin konuþsun Kimse duymasýn.
Sus! Bin ah sürüp dudaklarýna, Ne kadar susulacak sa o kadar sus. Sussun seninle deniz, Sussun deli dalgalar,sussun martýlar. Umutlarýný sar rüzgarlara, Uzaklara savur her gece. Yýldýzlar yap serp gökyüzüne Kimse görmesin.
Saçý aðarmýþ hayallerin Nemli kirpiklerle Bulutlandýðýnda gözlerin Þimþek ol çak gökyüzüne Kimse görmesin…
Sus! Tuz bas yaralarýna. Sus… Ýçinde volkan taþýyan bir derviþ gibi, Yaslanýp yalnýzlýðýn duvarýna. Gül döküp kalabalýklara Kimsesiz gezerken gönül ülkeni her gece Kimse bilmesin…
Sefer Keskin
Sosyal Medyada Paylaşın:
KESKİNER KESKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.