Herþeyi ihtiyaç gibi görmekten Ýki ayaklý ve ilahiden gelen anlamýný bilmediðimiz içimizde manasýzca atan yumruk kadar bir et parçasý taþýyan baþla ayak arasýndaki et ve kemik yýgýnýndan baþka neyiz ki ? Nereye bu aidiyetsiz telaþýmýz... Birbirini yoran cüsselerden baþka neyiz? neye sahibiz? Sahi gerçekten neydi insan Aitmi bir yere Yada sahipmi böyle bir cürrete Pamuk þekeri yaðdýðýný zannettiðimiz köylerimize Beþ dk içinde esen hissiz bir meltem taþ ve çamur yýðýnýndan baþka birþey býrakmýyor , iki adýmlýk topraða sýgacak durmasýyla hiçbir iþe yaramayacak gönül dediðimiz et parçasýnda Çünkü insan nefret etti insandan Çünkü insan býktý artýk mülksüz yaþamaktan.... Ve evet; Pembe degil pamuk þekeri, Sevmiyor insan insaný , Ait degil hiçbir cüsse hiçbir bedene Kimse ait degil hiçbir gönüle..... #mechultalebe #dargönüllersenfonisi #agýraksaksakatpatmaklarla
Sosyal Medyada Paylaşın:
Betül Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.