YALNIZLIK
’’yalnýzlýk’’
aradým mor sokaklarý bir bir
kimsesizdi soðuklar
ne aradýðýmý bilemeden duvarlar buz gibiydi
sýrtýmla dayandým durdum
rüzgarý vuruyordu, denizin
dar boðazýndan eserek pencereme
bir anda güvercin kondu
zor tutunuyor gibiydi
kanadý kýrýktý besbelli
yarasý açýk kanýyordu
zavallým bir ayaðýný da yukarý doðru çekmiþ
belli ki sýzlýyordu
gözünden damlalar dökülüyor
titrek tüyleri uçuþurken pencereye yapýþtý
bir el uzansýn istiyordu
morarmýþtý göz kenarlarý
hayretle bakýyordu yüzüme
içeri doðru camdan
kurtuldum mu der gibiydi
hafifçe gözlerini araladý
al beni der gibi yalvarýþýný hissettim
üþümüþ bir de titriyordu
camda bir ay iþareti ki kan
cama geldiðinde gövdesini vurmuþ
caný acýyordu besbelli
içimde heyecanla korku arasý bir þey
týkandý boðazým
ne yapacaðýmý þaþýrmýþ bir halde
bende bir telaþ ki sormayýn
içimi kemirir acýma duygusu
masa üzerinde öylece kaldý
aðlýyordu besbelli
doktoru bir veteriner aramam gerekiyordu
hiç kuþlarýn aðladýðýný gördünüz mü
zavallý öylece duruyor kaçmýyordu
temiz bir yerde uzandý gözleri kaydý
gitti sandým
yüreciði atýyordu dokundum
midesi taþ gibiydi kurumuþtu
bir taraftan kanadý kanýyor
hemen pansuman yaptým
baðladým yarasýný azizim
ilacý yetiþti
eridi yaðlar
þansým varmýþ der gibi
þimdi güvenilir bir limandasýn
gece kuþum suyunu içti
bakamam saatlere ben de
þimdi zaman durgun
dayanýr bu yürek
ikisi de bir arada sevinç ve duygular
zaten uykusuzum
Behçet Bük Eskiþehir
2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.