Ekmek arası
Ekmek arasý
Bir zamanlar aðaçtan dý arabanýn tekerlekleri.
Taþlý, tozlu ve topraklýydý geçtiði yollar.
Rüzgar okþuyordu hafiften o güzelim yüzünü.
Yol boyu yük saymadý o, üzerine binenleri.
Þimdi ise o yaðlý kayýþ gibi kaygan yollara.
Resimler çizer gibi lastik izi býrakýyorlar...
Bir tekme atýyor öfkeli aðaçlar arabaya.
Can pazarýný sele çeviriyor yol kenarýný.
Üç beþ ile yetinmeyi eðittiler, öðrettiler...
Lüks yaþamaya özendirdiler, bollukta boðdular.
Bizlere, hiç kimse canýn pazarýndan söz etmedi.
Yük oluyor artýk insan insana, yorulur yollar;
Kuþlar, destan ve aðýt yakar aðladýkça aðaçlar.
Sert taþlarý titretir yer bu soðuk çarpýþmalardan.
Kan çanaðý gibi dir þelaleler, her taraftalar.
Gitti ekmek arasý bölüþen, gitti buralardan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.