SA'Y

ve.. salýndý salýncak, durmuþ zaman irkildi..
Gülhane’den Galata’ya ufuk açtý aðzýný, yumdu gözünü..
ilk durak bir aðaç, öyle böyle deðil, sýradan..
dalýnda bir elma kurdu, seviþiyor onunla mutlu mutlu..
býrakýp atmak varken kendini yere,
belli ki o da belliyor kurdunu..
sonra bir güzel..
bakýþlarý yarýyorken denizi,
deniz tutamýyor köpüklerini,
bu dalgalar sana gelmez ey güzel..
sen tüm asaletinle yürü,
býrak gökyüzü kýskansýn yeryüzünü..
ve az sonra Aþiyan,
sesler karýþýk, bir çan bir ezan,
tek bir fark seziliyor uzaktan,
ayrýlýrken kalabalýk, çan’a yürüyen, ezana koþan..
þimdi Yenikapý, Aksaray,
kiminin eller dolu kiminde boþ bir sefertasý,
kiminde þaraba eksik bir tl tasasý,
vurulmuþ gibi yatarken biri yere,
dövüþüyor iki kiþi bir köþede,
birden deve gibi kalkýyor o yerde yatan,
hepsi bir uzaklaþýyorlar oradan,
yine bir vaka ki gülümseten,
meðer bir zabýta aracýymýþ gelen..
iki kiþi konuþuyor,
biri diðerinden yaþlýca,
ama öbürü bundan akýllýca,
‘anneye zekat verilir mi?,
diðeri tutamýyor artýk kendini
ana’ya hiç önce anne denir mi,
ana’m bir günlüðüne kalksa da mezarýndan,
dudaklarýmý gezdirsem ayalarýnýn altýndan..
az ilerisi meþhur Ýstiklal,
ama ne hürriyet ne istikbal,
zamanýn zemheri kýzlarý vardý,
çay dem’er tütün sararlardý,
þimdi mavi yeþil saçlýlarýyla,
haramiler, sansarlar sardý,
Ýstiklal bu kadarla bitmez elbet ama
sýrada Cihangir var..
‘sanat sanat için mi, toplum için mi?’
sorusunun mabedi, temeli de bizzat burada atýlmýþtýr,
‘yumurta mý tavuktan, tavuk mu yumurtadan’ misali,
tabiî ki yumurta tavuktan,
yumurtadan tavuk deðil, civciv çýkar..
Fatih’de bir mahalle,
siyanürle intihar vaka’sý,
daha da artacakmýþ dahasý,
umru olan var mý alemde, yok
sýkmayalým, geçelim..
‘pastýrma sýcaklarý’ adý altýnda,
iklim deðiþiyormuþ..
yok bunu da geçelim,
az önceki anlamsýz konulardan yine,
biz iþimize bakalým..
derim ama yapamam..
baharlar eskisi gibi deðil,
belki de bundan olsa gerek,
gerçek aþk’larý bir kenara atýp,
sürreal seviþmelere dalmamýz..
oysa kasým’da hep baþkaydý aþk,
ha bir de eylül vardý,
n’oldu eylül’e hakikaten,
þimdi dizilerde rol model ismi,
tatil bitiþi, okul açýlýþý,
Antalya’ya Rus geliþi,
vah eylül vah..
bir sokak çiçekçisindeyiz,
çingene demeye dilim varmadý,
yamuk yumuk bir adam on tl’ye,
bir tek gül almaya kývranýyor,
yanýndaki dilberse düþünceli,
‘zaten ayakkabýsý da eski’,
‘acaba daha baþtan vaz mý geçmeli’
derken,
o yamuk yumuk adam birden uzatýveriyor elliliði,
‘üstü kalsýn’ diyor, þaka ettimdi,
yar’ab güzellik vermemiþ bu adama ama,
kurnazlýk suyuna banmýþ da banmýþ..
þairden bir dipnot..
bir gül’e paha biçersen eðer,
bir gün senin de pahaný biçerler..
el ele vermiþ bir çift,
ama belli ki bunlar evli,
çünkü hiç terlememiþ elleri,
‘su’ dükkanda bir buçuk,
þu çocukta bir lira,
derken adam patlatýyor espriyi,
‘bir de içemesi var bunun,
onu da hesaplayalým’ hatun..
bir kedi bir de bebek var çimende,
kadýnýn biri yuvarlýyor yumaðý,
kedi gittiði yere koþuyor yumaðýn,
bebek geldiði yere bakýyor,
‘ya’ diyor insan, hayret ediyor,
tüyler diken..
ve yavaþlýyor salýncak..
biz de yavaþlayalým, en yavaþ neresi,
ordan bakalým, baktýk..
güzel bir manzara Kurtuluþ’dan,
ama her yer beton, manzara çocukta,
baþlýyor tavlamak için kýzcaðýzý,
ilkten ben de öyle sandýmdý,
kulak vermeden evvel bu caz’a,
belki bir kelimesi kalýr diye aklýmda,
lazým olur diye,
hem kalmaz, hem olmaz,
da artýk baþladý bile..
‘zamanýn ve mekanýn çok ötesinde,
gönül verdiðim, hasretini çektiðim,
can’ýmýn en içi,
kural hep ayný..
güzel insanlarýn ya parýldayan yüzleri,
ya hep söylenecek sözleri vardýr,
gül olmayan yerde gül kokusu duyuyorum,
aþk sen ben deðil, biz olmaktýr,
sarýldýðýna sevmek, sevdiðine sarýlmaktýr,’
vay bee..
aslýnda daha çok var yazacak,
ama salýncak ha durdu ha duracak..
zaten kaðýt çalýntý kalem emanet,
mürekkebi bitti bitecek..
yanýmdaki sarhoþun name’si olmasa bitirecektim,
ihtiyar efkarlý,
‘yaz, sonra tövbe et’,
‘bin günah bir tövbeye bakar’,
çizmesinden Alsancaðý çýkardý,
‘bir çocuk babasýz büyür ama vatansýz asla’
küt, düþtü bayýldý, hadi bakalým,
evine götüreyim dedim koyuldum yola,
varsa o da o sözlerinin hatýrýna,
geldik ki ev mev deðil bir dam,
bir genç kýz çýkageldi o damýn içerisindeki,
sekiz nüfus arasýndan..
gül olmayan yerde gül kokusu duydum..
ve durdu salýncak..
irkilen zaman durdu..
Galata’dan Gülhane’ye,
ufuk kapadý aðzýný, açtý gözünü..

Sosyal Medyada Paylaşın: