GÖZYAŞLARIMIN ATEŞİNDE YANAR GİBİYİM

Saðanaklar baþlayacak birazdan,
Bulutlarýn gözlerinden.
Ben yalnýzlýðýn kollarýnda sensiz,
Öksüz çocuklar gibi kalmýþým.
Anýlar geçiyordu gözlerimden...
Ýçimde acýlar býrakýp gidiyordu
Baharda solan güller gibiyim.
Sanma ki yaþýyorum,sensizim kimsesiz,
Gözyaþýmýn ateþlerinde yanar gibiyim.

Ýlk kez sende sevmiþtim mavi gülleri...denizleri,
Sen düþlediðim tek mutluluðumdun benim.
Þimdi avutmuyor beni sensiz bu þarkýlar,
Sen gittin, uðramaz oldu gönül bahçeme,
Goncalar güller, þeyda bülbüller.
Hüzün çöker gözlerime akþam olunca,
Dudaklarýmda yine gurbet türküleri,
Bir baþka çarpar yüreðimde acýlar.

Sen yoksun yalnýzlýðýmda, küser aynalara bakýþým,
Yaðmurlar yaðar pencereme,kýrýlmýþ düþler,
Gülmeyi unutmuþ dudaklarým,aþkýmý söyler...
Aþkýn yüreðimde yakan bir kordur.
Zaman her gün böyle akþamla söner,
Gidenler dönmez,durduramazsýn zamaný,
Sana uzanamasa da ellerim kolum...
Seni sevdiðimi unutma ne olursun.

Aygün Deniz 25.11.2019
Sosyal Medyada Paylaşın: