Gönlümdeki denizi ellerinle kuruttun, Gözlerine baktýkça serap mý görüyorum? Uzakta olsan bile, kalbimde bir umuttun, Koþuyorsun önümde, ben ise yürüyorum.
Kupkuru çöller gibi güneþte kavrulmuþum, Rüzgârlarýn önünde toz olup savrulmuþum, Düþerken gözlerinde, zoraki doðrulmuþum, Yalnýzlýk örtüsünü baþýma bürüyorum.
Kýrlangýçlar dönüyor kayalarýn baþýnda, Su içip gidiyorlar gözlerimin yaþýnda, Kayýp gidiyor elim yosun tutan taþýnda, Battýkça bataklýða yavaþça çürüyorum.
Gerçek bazen acýdýr, süslü olur yalanlar, Gönül yangýnlarýdýr senden bana kalanlar, Ne býraktý ki bana, bunca yaðma, talanlar, Ayrýlýk vakti yakýn, göçümü dürüyorum.
Daðlar, taþlar bildi de; o kýymetim bilmedi, Birçok defa söz verdi, hiçbirinde gelmedi, Nazýna çok katlandým, asla yüzü gülmedi, Atýmý mahmuzlayýp çöllere sürüyorum.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.