sen korkuyu korkut tanrı bellenenler öldü tırnaklarımı yerim yine yeni af diledim uzaklardan utanmadan dişlerimi dudak dalına al burunlarını kesecek yalanlanan ağaçlar
,
yüzler ne sıcak soğuk bileklerinden toprak tasmalar çözülmüş çimen dansı çıplak ayakların terli sırtlarını yerden söktü kör karıncalar geldiler bulutların süt uçlarından uçanlar dudaklarını arala orada anne
,
çok konuştular az avuçların öyküsü yarım baba sağ şükür işaret parmaklar sürekli birilerini diriltir göbek çukurun bir korlu suyun birikintisi susar şimdi duvar söz sancılanır doğumda parmaklar
. . immortalis - patagon
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.