patagon
self sevis
patagon

self sevis



sen korkuyu korkut
tanrı bellenenler öldü
tırnaklarımı yerim
yine yeni af diledim uzaklardan utanmadan
dişlerimi dudak dalına al
burunlarını kesecek
yalanlanan ağaçlar

,

yüzler ne sıcak soğuk
bileklerinden toprak tasmalar çözülmüş
çimen dansı çıplak ayakların
terli sırtlarını yerden söktü
kör karıncalar
geldiler bulutların süt uçlarından uçanlar
dudaklarını arala
orada anne

,

çok konuştular az
avuçların öyküsü yarım
baba sağ şükür
işaret parmaklar sürekli birilerini diriltir
göbek çukurun bir korlu suyun birikintisi
susar şimdi duvar
söz sancılanır
doğumda parmaklar

.
.
immortalis - patagon
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.