Bir Haller Olmuş Köyüme Gardaş

Emmimin dayýmýn bacasýnda duman yok,
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.
Yýkýlmýþ duvar, evlerin boyasý solmuþ
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Koskoca köyümde kalmamýþ, oturan,
Güzelim bað bahçelerin çitleri viran,
Yok þimdi, eskisi gibi, hal hatýr soran,
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Köy meydaný, her yerini, otlar bürümüþ,
O þýrýl þýrýl, çeþmeler artýk kurumuþ,
Nice sevdiðim büyükler, hakka yürümüþ
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Ne horozun ne itin sesi geliyor,
Bir mahzunluk ki; ciðerlerimi deliyor,
Baþka köylere bir bak kuzu meliyor,
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Büyüklerim vardý, sanki dað gibiydi,
Menekþesi sümbülü olan bað gibiydi,
Büyüðü küçüðü saran bir að gibiydi,
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Umut diye; þehre, sürekli göç oldu,
Þehir; sanki, elimizde büyük güç oldu!
Bilmem ki; köyden giden kiþi, kaç oldu?
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Yatak yorgan alan gitti, kurudu köyler,
Terk edilen köy yalnýzlýk türküsü söyler,
Tanýmadým, tanýmadým köyümü beyler,
Bir haller olmuþ benim köyüme gardaþ.

Þefik BAL
29.05.2018

Sosyal Medyada Paylaşın: