Aðýr bir savaþta çöktü bedenim kalbim ölü aklým yaralý Dokunmayýn bana yanarým Düþmüþüm bir kimsesizler sokaðýna düþen kar tanesi kadar soðuðum Ýnsanýn donmuþ yüzüne Vücudum insan tenine karþý zarif aklým bir insan aklýnýn gerisinde kalmýþ bir et parçasý gibi geri kalmýþ , kokuþmuþ ve korkak
Dokunmayýn bana kalbin sadece tek görevine odaklanmýþ nefes almak dýþýnda haram günah ve yasak
kimsesizler sokaðýnýn bekçisiyim yaralýyým üstelik üstüm baþým yýrtýk duygularým tozlanmýþ. aklým bir annenin çocuðunun yýrtýk pantolonun yamaladýðý kadar yamalý
Dokunmayýn bana yüreðim ürkek ellerim ürkek düþüncelerim ürkek hatta konuþurken bile çatlamýþ aðýz yapýmla anlaþýlmaz bir þekilde
dokunmayýn bana külden yapýlmýþ bir heykel gibiyim dokunsanýz bir dokunsanýz varlýðým yokluða inkilap eder düþüncelerim duygularým hayallerim hepsi bir yokluðun içindeki edebi bir yokluk evreni gibi olur hiç olmamýþ ve hiç olmayacak bir sevgi çöplüðün artýðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
DURAN AKBULAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.