Çaresizlik diz çökmüþ yanýbaþýmda günleri saymaktan vazgeçeli o kadar çok oldu ki çare deðildi bana, dýþarda ayazma geceler zemheri yalnýzlýklar koynumda bozguna uðratýlmýþ yýllar gözlerimin önünde d/üþüyorum sar beni yorma,
sokaklarý süpürüyor rüzgar fýsýldayarak yapraklarýn ezgisi ayrýlýktan yana aklýma yine sen düþüyorsun sönerken kendimin-kentimin ýþýklarý kaldýrýmlarda arýyorum seni
berduþ geceler yosma kadýn tadýnda damaðýmda kalan kekremsi bir veda zulamda biriktirdiðim acýlardan sonra miþli geçmiþ sevinçler yamaçlarýmda
kendime gelmeye vaktim yok artýk uzun yolculuklar geçirdim içimde dolanma ayaklarýma aklýmý çelme d/üþüyorum görmüyor musun merhametini yorgan gibi ört üstüme sonra da git beni düþünme...
27.06.2008 Özlem Sosyal Medyada Paylaşın:
cemrece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.