TIPKI KASIM GÝBÝYÝM Kasýmda hüzünlenir aðaçlar, Kasýmda dökülür tüm yapraklar, Geriye kuru dallar kalýr. Sanki yaz hiç gelmemiþ, Aðaçlar yeþermemiþ gibi. Bir çocuðun aðlamasý gibi Bulutlar gözyaþlarýna boðulur , Toprak ýslanýr gözyaþlarýyla. Týpký kasým gibiyim Umutlarým gazel olmuþ Ömrümün baharýn da. Eser kalmadý gençlik yýlllarýmdan Sanýrsýn ki ha düþtüm ha düþeceðim Kara toprak üzerine. Sevgiden mahsun gönlüm Ziyan oldu genç ömrüm. Kar yaðdý deli gönlüme Buz tuttu sol yaným Çatladým, daðýldým Küstüm hayata. Yazý çoktan devirdim Kaldým kýþýn ortasýnda Yorgun düþtü bedenim. Seni de sildim artýk sol yanýmdan. Kayboldum mekansýzým Umudumu býraktým, olmayan yarýnlara Kasým gibi yol aldým Aralýka , Ocak a Belki çýkmam bir daha Ne Nisan ne Mayýsa. Nuray Öztürk HÜZÜN ÇÝÇEÐÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.