SESSİZ ÇIĞLIKLARIM

SESSÝZ ÇIÐLIKLARIM
Yusuf Yýlmaz

Aðlarsam duyar mýsýn? Çýðlýðýmý.
Göz benim, can benim, yaþ benim.
Merhamet senin, vicdan senin.
Öyle bir serzeniþ ki seninkisi,
Ruhumu yerinden sarsacak kadar derin.
Topraða in.
Kanýný, tarihini göreceksin.
Belki garip gelebilir sana,
Þu göðsümün altýnda bir ev var.
Kapýsýndan içeri girip bir þimþek çakar,
Yakar kavurur yüreðimi.
O kadar baðýrdým,
Yine de kimseye duyuramadým çýðlýðýmý.
O gülen gözlerin ardýnda,
Þimþeðin yaktýðý yerde,
Küllerin arasýnda,
Bir bir yanan hücrelerim,
Yýldýzlarýn arasýnda kaybolan hayallerimle birlikte,
Güneþin doðmasýný beklemeden ,
Sonsuzluða savrulur.
Çýðlýðým sessizliðe bürünür,
Sessiz çýðlýk olur.
Kulaklar duymadý, ama acýdý caným,
Sonsuzluðun maviliðinde çakar bir kývýlcým,
Güneþin doðmasýna yakýn.
Yürekler kýpýrdanýr.
Kýzgýn bulutlar,
Yeni umutlara, yeni özlemlere ve yeni kavgalara hazýrlanýr.
Hiç ummadýðýn birisi bu kutsal davaya ben de katýlacaðým” der.
Çünkü:
Vicdanýma sordum.
Yeminimi bozdum.
Kimini topraða, kimini kalbime gömdüm.
Benim savaþým yeni baþladý.
Yumruklarým sýktým
Zalimlerin zulmünü
Yok edinceye kadar mucadelem devam edecek…








Sosyal Medyada Paylaşın: