Ay çekmemiþ elini,eteðini henüz üzerimizden Güneþ doðuma sancýlanýrken kapýda Siz gülün derdine düþmüþken Ezerken ayaklarýnýzýn altýndaki papatyalarý Hiç mi sýzlamadý ayaklarýnýz Hiç mi acýmadý yüreðiniz
Kayboluyorum Issýz caddelerin Soðuk kaldýrýmlarýnda Adýmlarým birbirine dolanýrken Buz gibi terim Sýcak nefesime karýþýyor Buðulu gözlerimi Titreyen ellerimle siliyorum Ezan sesiyle baþlayan Köpek ulumalarý Kýrarken sessizliðin belini Kaç kez nefes alýp verdiðimi Sormayýn bana Yetiþemem hýzýna
Sonbahar misali Benimde içimden birer birer düþenler var Dilek aðacý deðilim ben Çul,çaput baðlamayýn Dallarým taþýmýyor artýk Fayda etmez topraðýn bereketi Güneþin varlýðý Geç yaðan yaðmurlarýn faydasý dokunmaz Kurumuþ çiçeklere
Ben bilmem hayatýn kaçýncý sayfasýndayýz Bilmem ben ayraçla,hangi sayfayý ayýrdým Yýlgýnlýk Yorgunluk Tabi birazda dargýnlýk var Kýrgýným yoncanýn üzerine yaðan karlar gibi Kýrgýným Buz tuttu yapraklarým Büktüm boynumu Hiçte sýzlanmadan Aðlamaklý oluþum Hüzündür diðer yaným Demdir bu Karýþtý kara topraða Kýzýla çalan kan gibi Kýrýk bir gülüþle Ayracý alýyorum Ölümsüz mevsimlere.
Sosyal Medyada Paylaşın:
esesligizem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.