HÜZÜNLÜ BİR ŞARKIYDI YAŞAMAK SENSİZ

Kim sildi gülümsemelerimi dudaklarýmdan,
Kim oydu gözlerimi acýmasýzca.
Karanlýklara attýlar beni, kör kuyulara,
Neden çöktü zýndanlar benim gecelerime.
Ben de mutlu bir çocuktum bir zamanlar;
El bebek gül bebek,babamýn kucaðýnda,
Neden eremedim ben de isteklerime...
Karanlýk sokaklarda hep bir ýþýk aradým.
Çýkamadým, karanlýk ruhlu ruhsuzlardan,
Yetti gayrý canýma...
Kahrolmaktan tükendi sabrým.

Sevmek istedim hep,her þeyi,
Güzel ruhlu insanlarý... çiçekleri kuþlarý,
Denizi gök yüzünü...
Sevmek istedim hep, her þeyi,
Bir akþam güneþinde uçan martýlarý...
Sýcak bir çayý ,dostluðun ateþinde ...
Ve mutluluklarý kucaklamak...
Gök yüzünün güneþinde.

Bak, aklaþtý saçlarým bu acýlarla,
Silindi çoðu kez yüreðimden,
Umutlar,mutluluklar,sevinçler...
Yýkamadým engelleri ne yapsam !
Yaðmur yüklü bulutlarým,
Gözlerimde damla damla hasretim.
Hüzünlü bir þarkýydý yaþamak,
Sensiz !

Aygün Deniz 16. 11. 2019
Sosyal Medyada Paylaşın: