Belki bir gün diye baþlayan,
Kaç þiir yazdým
Kaç kez sýrnaþtým
Uzak sevdalara arsýz.
Kim bilir kaç þehirde
sensizlikle savaþtým.
Kaç kez yandým,
Kaç kez tutuþtum
Öptüðün yerlerimden harsýz..
Hep yabancý,
hep yalancýydým.
Sancýydým,
Sancýlýydým.
Belki bu yüzden
Kimse sevmedi
Kimseler öpmedi,
Deðmedi hiçbir el
Ellerin gibi...
Kaç kez yýrttým bu yüzü,
Baktýðým aynalardan.
Kaç kez ezdim
Kaç kez geçtim
Kaç kez düþtüm
Bu þehri þehir yapan
Ayak izlerinden.
Bütün cehennemim bu þehirdi,
Kavrulan kaldýrýmlarý
Evleri
Sokak lambalarý
Izgaralarý
Köprüleri,
Yollarý
Sarhoþtu
Seni kusuyordu.
Belki bir gün diye biten,
Kaç cinayet planý çizdim þiirlere
Bilmediðim,
sevmediðim,
Denediðim
Ölmediðim
dudaklar deðdirdim tenime..
bütün kuytularý boyadým
yabancý ellerinde
baþka adamlarýn.
Býçaklar sapladým
Acýlar topladým,
Denizlere kanadým oluk oluk.
Sancýlar doðurdum,
Yokluðundan...
Belki bir gün sallarým diye
mendilli ellere þiirler yazdým.
Ayrýlýklar izledim,
Gizledim gözlerini..
Ben bu yüzden
Sýrf bu yüzden
gittiðine inanmadým.
Batýrýp göz yaþlarýmý,
Saplayýp týrnaklarýmý,
Kýrýp kanatlarýmý,
giyindiðim ateþlerden,
Her gidene el salladým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.