SANA KAVUŞSAM!..

Aralýksýz yaðan yaðmur düþerken kara topraða
Yaþamýn caný, cananý, neyi varsa doyurdu
Bir ben kaldým can suyuna hasret
Susuzluðum dudaklarýmda çatlak çatlak
Çöle döndüm, kavruldum
Sensizlik öyle vurdu ki beni, görsen
Sýrýlsýklam ýslandýðým köyümün yaðmurlarýnda
Bir ben doða gibi canlanýp dirilemedim...

Yorgunum geçmiþin hatýralarýna daldýkça
Ýnlerim hüzzam þarkýlarda
Yaðmurun yürek sýzlatan narin sesinde
Gökyüzünün en gri renginde
Kulaðýma fýsýldayan naðmelerini ararým bitkin halimle
Dudaklarýmda sessiz bir tebessüm belirir
Umutlar ekerim sonbaharýn son çýrpýnýþlarýna
Gurbet treni sessiz kalkar ötelerden...

Boynum bükük pencere önünde beklerim
Dertleþirim üþümüþ garip bir serçeyle
Kim bilir hangi diyarlardan gelir, suskunluðu derin
Bir sevda sancýsý yüreðin(m)de
Özlem o kadar çok ki; onsuz geçen yýllara
Mekansýz gecelerin çýkmazýnda zil zurna sarhoþum
Deðiþmezlik zincirlerini kýrabilsem
Ýmkansýzlýk bentlerini yýka yýka sana kavuþsam!..

Zafer Direniþ
...

15 Kasým 2019 Cuma 17:15 KARABULUT.
Sosyal Medyada Paylaşın: