KARABULUT'UN ÜCRA KÖŞESİNDE!..

Uçsuz bucaksýz masmavi deniz önümde durur
Gökyüzünde sessiz bir tebessüm görünür
Hayalin aranýr bulutlar ardýnda umutla
Bir bahar havasý dokunur kalbime
Kokularýn düþer tenime envai çiçeklerle
Gözlerimde nisan yaðmurlarý yüklü
Yalnýzlýðým kumsalda seni arar delice köþe bucak...


Her günüm hýçkýrýklarla dolu nefessiz kalýrým
Yelkenlere baktýkça içimde sýzýn
Her taraf bomboþ, rüzgâr ve deniz suskun
Yokluðuna martýlar bile uzaklara firar
Sahilde dolaþýrým avare avare gözlerimden akarken
Ne kahve, ne de çay içesim var sensizlikte
Ýnce kumlardaki narin ayak izlerinde seni ararým...


El vermedi kader birleþmemize, alýn yazýmýz bu
Çaresizim,beklentilerim beyhude
Ölüm kapýmý çalmaya baþladý, gidiciyim
Menekþeler soldu, lavantalar açmadý hüznüme
Gönlüme düþürdüðün güzler bitmedi
Bir köy kýrsalýnda düþersem kara topraða
Karabulut’un ücra bir köþesindeki o mezar benim!..


Zafer Direniþ
...

11 Kasým 2019 Pazartesi 13:30 KARABULUT
Sosyal Medyada Paylaşın: