Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Merhaba, Herkese hayýrlý Sabahlar diliyorum.
Bu sabah sizlerle Hüseyin Nihal Atsýzýn Geri Gelen Mektup þiirini paylaþmak istedim.
Tüm güzel bakan gözlere hitaben.
Geri Gelen Mektup
Ruhun mu ateþ, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardað ne biçim korla tutuþtu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuþtu.
Gün, senden ýþýk alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her þey silinip kayboluyorken nazarýmdan,
Yalnýz o yeþil gözlerinin nuru görünse…
Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakýþýnla,
Ey sen ki gönüller tutuþur her bakýþýnla!
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uðrunda ölüm hazzý verince
Gönlümdeki azgýn devi rüzgarlara attým;
Gözlerle günah iþlemenin zevkini tattým.
Gözler ki birer parçasýdýr sende Ýlahýn,
Gözler ki senin en katý zulmün ve silahýn,
Vur þanlý silahýnla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!
Bir baþka füsun fýþkýrýyor sanki yüzünden,
Bir yüz ki yapýlmýþ diþi kaplanla hüzünden…
Hasret sana ey yirmi yýlýn taze baharý,
Vaslýnla da dinmez yine baðrýmdaki aðrý.
Dinmez! Gönülün, tapmanýn, aþkýn sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyiþin bestesidir bu!
Hasret çekerek uðruna ölmek de kolaydý,
Görmek seni ukbadan eðer mümkün olaydý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.