kara bulutlar çökmüþ üzerine
her yer karanlýk
yeri göðü inleten gümbürtüler
þavkýyýp çakan þimþekler
kýyamet kopacakmýþ gibi
sen bir daðýn baþýndasýn yalnýz
önce yeli geliyor uðuldayarak
dallar sallanýp çatýrdýyor
yapraklar savrulup uçuþuyor
ürküyorsun
ve kaçmalýyým buradan diyorsun
ama nereye
sonra bir gümbürtü az ötende
ve binlerce mumluk bir ýþýk
bomba mý düþtü savaþ meydanýna
gök taþýmý indi topraðýn karnýna
veya bir yýldýrým
diz baðlarýn çözülmüþ
kolun kanadýn kýrýlmýþ
düþüveriyorsun olduðun yere
gözlerin kör olmuþ
kulaklarýn saðýr
bir aðaç yarýlmýþ tepeden týrnaða
ve bir yangýn alev alev
kurumuþ otlar çatýrdýyor
önce paçandan yakalanýyorsun ona
paçalarýn yanýyor
sonra eteklerin
sonra ceketin gömleðin
saçlarýn kirpiklerin
çýra gibi yanýyorsun cayýr cayýr
hani bulutlar bir boþalsa
hani bir yaðmur kevgirden akarcasýna
yakýnlarda bir çeþme olsa kurnasý vanasýz
küçücük bir göl
bir dere olsa çaðlayýp coþarcasýna
hani sönse yangýnýn
sönsen kara kurum olmadan
sönsen ama tenin pespembe
derilerin kalkýp kabarmýþ
her yerin sulu kavuk içinde
öyle yaþar mýsýn ki
yaþayabilir misin
hayýr
sonunda ölürsün can çekiþe çekiþe