Akdeniz’i çok seviyorum, Akdeniz’de Ben, Akdeniz oluyorum. O Ben’de sevgili, geleceðe umut, Onunla düne bakýp, yarýna yürüyorum. Bir an hayâle dalsam, Kýbrýs’ý görüyorum; Açýk kalan bir defteri hýncýmla dürüyorum.
Oynamak olmaz, bu sularda ne kavimler yok olmuþ? Bilmeyene bir daha soruyorum...
Bazen güneþin ey Akdeniz, Cehenneme denk düþer. Lâkin meltemin var ya, Cennet oradan eser.
Cenneti bulmak için Hep sana geliyorum, Akdeniz’i çok seviyorum...
(17.07.2002)
Enver Özçaðlayan Sosyal Medyada Paylaşın:
Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.