Boyumu aþar oldu o amansýz derdim Bir ben varým beni anlayan bir de kendim Bir daha gelsem bu dünyaya þunu derdim Yaþanmayan yollarda ölünmez efendim
Dermanýmýn sahibi tabi Yüce Haktýr Doðru yoldan gidenlerin de yolu tektir Yoldan çýkanlarýn elbet ölümü haktýr Alný pak olanlarýn imâný da pektir
Zordur, çetin bir yolda yürümek çok zordur Hakkýn yolunda yalnýz yürümek kaderdir Çýrasý olmayan ateþ nasýlsa kordur Tek yanmak, tek sönmek kimi zaman kederdir
Kederin kaderindir, kaderinse kederin Bu yolda yalnýz iki kiþi var sen ve kendin, Buna imân etmezsen olmaz asla ederin Bir bakarsýn olmuþtur herkes senin efendin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebu Anksiyete Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.