Ve zamanla boþvermeyi öðreniyorsun. Kulaklarin bazen saðir gözlerin bazen kör oluyo.. Herþeye herkese karþý.. Hissizlik duygusuna kaptiriyorsun kendini.. Ýçindeki yaralarla ya baþ edebilmek daha derin yaralara meyil vermeyip kendi kendini iyilestirmek için...
Kýramazken kimseleri yeri geldiginde en keskininden býçak misali kesip atýyorsun herseyi...
Ruhunda gizli kalmiþ güzellikleri örtüyorsun. Ruhsuz hissiz hatta deli görünüyorsun.. Son derece normalken seni delirtenler yüzünden...
Ýyi ve normal biri olmanin bedelini sana ödetenler yüzünden Yüreðini gizlemeyi ogreniyorsun onu incitenler yüzünden Kötülük hainlik bilmeyen yüreðin en fazla bu kadarini becerebiliyo Kendi yüreðinde gizlenmeyi ogreniyor insan daha fazla kanatmasinlar diye onu. Ne kadar özlesende kendini ve kendin olmayý...
NEVÝN AKTEKÝN GÜLFIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.