Bir söz et de öleyim huzurdan

Bu gece raký öncesi
Üzüm karasý gözlerini
Suskun sözlerini
Masaya meze edelim
Eðer dudaklarýni mühürleyeceksen
Kalk;
Hiç oturma karþýma..




Biliyorsun
Ben hep uzun uzun konuþurum
Ve hep düz dümdüz
Kývýrmasýný hiç mi hiç beceremiyorum
Sana göre bu aþk umutsuz vakka
Çünkü ben
Her defasýnda umut diyorum
Sen unut anlýyorsun




Oysa sen ki;


Son kez içime çektim nefes kadar kutsal
Ýctigim son su damlasý kadar aziz
Adýn dudaklarýmda son zikir

Peki;
Susmalar senin olsun
Ayakta kaldýn lütfen otur


Biliyormusun
Sen diye ektim
Cam kenarýndaki kaktüs çiçek açtý
Pembe beyaz sarý rengarenk
Ne zaman uzansa kan reva içinde ellerim
Kaktüse dokunamama hüznündeyim
Eðer küfredip aðýr konuþursam baðýþla



Üzgünüm



Senin bir zerreni dahi
Bu hayatda yaþayamayacaðým
Varlýðýný ömrüne vakvedemiyeceðim
Her yaklaþtýðýnda bedenine siktiri çekip
Ruhum ruhumla seviþip
Her gece sol yanýna yatýp
Sabaha sensiz uyanacaðým

Bakma öle;


Olmayan hayaller kurulmaz demedin mý?
O zaman hayalde olsa bir kez
Nefesime nefes ol
Içine ciðerlerine çek
Sen benle,ben senle karýþalým
Ilk ve son kaleminde
Bir söz et de öleyim huzurdan...







Sosyal Medyada Paylaşın: