Þimdilerde Dalýndan koparýlan Seviyor sevmiyor diye Yapraklarýný feda eden Bir papatyanýn hüznü var içimde
Artýk Samimiyetsiz gülüþlerim Güvensiz duygularým Sanki terkedilmiþ bir kentin Sokaklarýndayým Suskunluðumun ardýna attým Çýðlýklarýmý Ne gören ne duyan var
Yýllardýn kurduðun hayaller Kokunu tenini ellerini Baþka bedenlere býrakmak Baþka dillerde dinlemek Hayatýn acýnasýzca vurduðu tokat gibi Bunu kabullenmek ise baðýþla çaresiz korkularýmýn acizliðidir
Iki daðýn arasýnda Bir tarafým mecbur Bir tarafým çaresiz Arafta kaldý duygularým Ne gelebildim ne gidebildim
Sen ki; Savaþýn ortasýnda açan Umut çiceði yaralayan ama öldürmeyen Zehirli bir kaktüs gibiydin
Belkide aþk böle biþeydi Birbirine asla kavuþamayan bedenlerin Asýl sahibiydi Hayat yollarýný kesiþtirmiþ Ama kader kavuþmalarýna asla izin vermemiþ
Papatya yýllardýr yapraklarýný feda etmiþ Ne seviyor ne sevmiyor diyebilmiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
meloş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.