Seni özlemeye baþladýðým zaman yalnýzlaþtým Oysa hiç yanýmda olmayan birisiydin sen Hiç ellerimi tutmamýþ Hiç dilimde adýný duymamýþtýn
Soðuk ve ölü bir hayattý bu Umudumla ayakta tutmaya çalýþýyordum
Sessiz sedasýz saçlarým aðýrmaya baþladýðý bir gün Günlerin anlamsýz olduðunu öðrendim Her geçen gün kendi kendime uzaklaþtýðýmý fark ettim Çatlayan ellerimi Gözlerimdeki yalnýzlýðý Þakaklarýma düþen yaþlarý gördüm
Ve bu ömrüme sadece yalnýzlýðý sýðdýrabildim Sensiz geçen bu ömrüme
Sanki dört duvar arasýndayým Duvarlara attýðým çeltiklerden sensizliðimi sayýyorum Kaç gün, kaç hafta, kaç ay Hatta kaç sene, kaç ömür ölü yaþýyorum
Bir de bu biten bir ömürdü Zamanlý zamansýz Her yerde yokluðunla savaþýyordum.
Ýbrahim Dalkýlýç.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.