Soðuktu kalbim Yaprak döken aðaçlar kadar soðuk Sonbahar kadar yalnýz Sanki içimde ilkbahar vardý Ama soðuktu kalbim Kar kadar soðuk Unutulmuþ yarýnlar kadar soðuk Mutluluðu yok saymak kadar çaresiz Ve gelecek kadar umutsuzdu
Karþýmda sisli daðlar duruyordu Bense bir pencere ardýnda kardelenleri izliyordum Seni özlemek annemden emdiðim süt tadý veriyordu dukaklarýma Sonra içimden yokluðunla savaþýyordu bedenim Yüzüme gülümseyen serçeler Ömrüme ömür katan kelebeklerle karþýlaþýyordum Bir barikatýn ardýnda Ama çoktan ölmüþtü kalbim
Þakaklarýma annemden emdiðim süt damlýyordu Namussuz bir poyraz tenimde geziniyordu Bense ilmek atýyordum yaralý kalbime Kan damlayan yarýnlara Umut dolu gözlerle bakýyordum Yarýnlar karanlýktý Yarýnlar çok uzakta Yarýnlar varmak istediðim en ýrak diyardý Ýçimde sen yaþýyordun Ama kalbim çoktan ölmüþtü
Ýbrahim Dalkýlýç.
31.10.2019 21.00 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.