Kırmızı Kurdele
Kýrmýzý kurdele kazandýðým gün.
Dünyalar benim oldu sandým.
Evde ailem, dýþarýda eþ, dost, akrabam.
Kuþlar pencereme konuyordu her gün.
Sýnýfta ilk ben sökmüþtüm okumayý yazmayý.
Evde ne kadar kitap varsa bir bir okudum.
Azmimi görenler, ihmal etmediler alaya almayý.
Onlarýn inanmayan bakýþlarýyla bildiklerimi kustum.
Hatýrlamýyorum bile ilk kýldýðým namazý.
Hangi vakitti, Fatiha’yý biliyor muydum acep?
Baþka yerde bulamadým Elif-ba okurken aldýðým hazzý.
Neydi çocuk yaþta Kuran ve sünneti öðrenmemdeki sebep?
Evlendiðim gün daðýldý üzerimdeki kara bulutlar.
Aþkla barýþýk hale gelince azaldý hüzün.
Ben yârime, duvaðýný açtýðým gün inandým.
Ondan ayrý geçen her dakikada artar hüznüm.
Bir þarký duymayayým alýp götürür maziye.
Elimden bir tutan olmasa ne olurdum.
Þimdi gelinlik giyen kýzlarda o kýrmýzý kurdele.
Onlarý gördükçe umut doluyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.