’’Seni Yalnýzlýðýmda Özlerim’’ yine karardý sokaklarým yalnýzlýðýmda gecenin yýldýzý gibi üzgün sardý içim dýþýmý ben yine öksüzüm bir martý özgürlüðünde kanadýna tutunurken mazimin Ýnerken denizin üstüne göz kýrpardý yýldýzlar seni yalnýzlýðýmda bile özlerim...
ayrý düþtüðümüz olurdu bazen yokluklarýmýzda hep ona yanarým uykusuz gecelerce ay ýþýdýðý güzelliðindesin hangi sabahýna uyanýrsýn bilmem geçmiþimde bile aydýnlýklar yoktu þimdi mi olsun uzanýrým gecenin kumsalýnda yine seni yalnýzlýðýmda özlerim...
sevmeleri bile unuttum sen gideli günler geçeli bu gece de yangýnlardayým içime gömdüm sevgiyi seni yalnýzlýðýmda özlerim...
bak yine seyreldi gözlerim hala geleceksin diye bir seher kuþu gibi, seni izledim mavisinde denizi ve seni özledim...
Behçet Bük Eskiþehir 3.11.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.