YORGUN DÜŞ(ÜNCE)LER

Bir (z)amansýz efkâr çöktü yüreðe
Gece yorgun düþtü, tan yorgun düþtü
Gözlerim kanlý yaþ döktü yüreðe
Mâzi yorgun düþtü, ân yorgun düþtü

Dem vurma ey gönül niçin, nedenden!
Sual olunur mu geçip gidenden?
Seneler intikam aldý bedenden
Beden yorgun düþtü, can yorgun düþtü

Önce nazar, sonra el ettin gülüm!
Bir ömür kendine kul ettin gülüm!
Bir girdin bir çýktýn, yol ettin gülüm!
Yolcu yorgun düþtü, han yorgun düþtü

Sevda tohumlarý yandý, çürüdü
Yürek küle döndü, ateþ bürüdü
Deli aktý kaným, beyne yürüdü
Damar yorgun düþtü, kan yorgun düþtü

Damlanýn içinde ummaný gördüm
Yanmayan çýrada dumaný gördüm
Kanayan yarada dermaný gördüm
Ýffet yorgun düþtü, þan yorgun düþtü

Düþtüm ey vefasýz, düþtüm diline!
Gönlümü baðladým zülfün teline
Kapýldý hakikat zannýn seline
Gerçek yorgun düþtü, zan yorgun düþtü

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: