Yüreðimin kanýyla yazýyorum bu satýrlarý sana. Ýçimde uhde býraktýðýn her ne varsa, Baðýra çaðýra kusuyorum yokluðuna. Kalbimin üzerine hasretini batýra batýra Sövüyorum dünyaya.
Yolunu yordamýný yitirmiþ bir berduþ misali Savaþýn ortasýnda sað kalmýþ, sahipsiz bir ceset gibi taþýyorum sensizliði.
Yine kimsesiz Yine terkedilmiþ o küçük kýz (erkek) çocuðuyum. Yine savunmasýz kaldým koskoca evrende. Annemin öldüðü yaþtayým. Ömrümün yarýsýnda hayata sýfýrdan baþlýyorum.
Eylül’ün yirmi üçü Sabahýn beþ’i Bir Aþkýn ruhumdan göç ediþi. Çýðlýðýma karýþtý ezan sesleri.
Aðlarým elbet Çok sevdim onu Caným ruhuma külfet. Gelsin dünyanýn sonu.. Herkese körüm, herkese yabancý. Öyle özledim ki Ömrümü törpülüyor bu zehirli sýzý.
Öznesi yitmiþ devrik cümleler arasýnda boðuluyorum.. Daðýlýyorum ihanetin doruðunda. Kalbimin orta yerinde kýzýlca kýyamet Kayboldum bu ayrýlýðýn girdabýnda ALLAHIM N’olur yardým et!
Ben gönlümün maðduru Bu hayatýn, maðlubuyum Sustu dilimdeki pervasýz avaz Üþüdü boðazýmda kelimeler Söndü içimdeki ayaz. Kurudu yürek kelamlarým. Artýk kimseye yok yararým Kendime zûl, Herkese zararým. (Ben, bana bile zararým)
Kevser Baysal Köln
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.