Sevgilim; bu sana yazýp ta, yollayacaðým; Geçsede eline okumayacaðýn kaçýncý mektubum, bilmiyorum.
Sensizlik diye baþlayýp, kirpiklerimden süzülen kaç yüzüncü damla yokluðun?.. Öyle üzdüler ki; Hep bu yüzdendir Aþk’lara karýn tokluðum.
Yetim bir aþkýn fukaralýðý , acýlý maraz gibi emerken iliðimi. Kimseler fark etmedi, ruhunun tüleðini.
Ay karardý.. Gece yüzünü kainata yumdu.
Sancýyan bileklerim Zay olan emeklerim Hiç’e sayýlan dileklerim Örselenmiþ gençliðimden hep birer medet umdu. Mutluluk desem; Gözlerime saçýlan kumdu.
Aðrýyan ayaklarýmý da yürütemiyorumki þuradan þuraya.
Alev aldý giden gemiler, Sönmedi kalp yangýným. Tuz bastým kanayan yara’ya beklediðim yolcular dönmedi bir daha kara’ya.
Senden sonra;
Hiç bir iþimin sonunu getiremedim. Ne Aþkýmýn peþinden koþabildim. Ne de sevgisini içimde öldürebildim. Ne kalabildim, ne de bir adým öteye gidebildim. Vuslata dair ne vardýysa ertelendim ve ne kaldýysa hissiyat adýna; Kelepçelendim!
Ne tutunacak dalým oldu Ne de iç geçirecek bir Ah’ým. Ne yâr bildiðimden vefa kaldý; Ne de dost yüzlü çehreler Acý’mý anladý.
Böyle böyle öteledi hayat beni Yoktu ömrümün ne baþlat, ne sonlandýr, ne de bir tuþluk düzeni.
Þimdi içim bir yýðýn insan kabri. Keder hep geceleri sarmaladý benliðimi, veya bir kuþluk vakti.
Seni daðýnýk þiirlerimde; devrik cümlelerimle uzun uzun sevdim, sevgili.. Gidiþini yazdým odamýn duvarlarýna, Ölümünü döktüm satýrlara zýlgýt zýlgýt
Sen de durma çek git, k/aldýr cenazeni kalbimden ýlgýt ýlgýt . .
Sen de dünya kadar yalan, dýþý süslü, içi; ifrit ifrit yýlansýn.
Yüreði Sürgün/Kevser Baysal Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.