Gurbet rüzgârýyla savruluyorum,
Yürek yangýnýmý söndüremedim.
Hasretim narýnda kavruluyorum,
Yolumu sýlama döndüremedim.
Yýllardýr bir sevgi aradým durdum,
Vurdu yerden yere güvendiklerim,
Gerçeklerden yýldým hayaller kurdum,
Vefasýz çýktýlar hep sevdiklerim.
Gün geldi çok sevdim, sevildim dedim,
Yellere karýþtý gitti sözlerim.
Umulmaz vakitler darbeler yedim,
Hüzün çeþmesine döndü gözlerim.
Sonunda baðlandým gittim ben sana,
Þu gurbet bir türlü azat etmedi.
Yüreðim uçsa da hep senden yana,
Mutluluðumuza sevgi yetmedi.
Görmek istediðim olmuþ gördüðüm.
Ýþlerim çýkmazda dizlerim yorgun,
Karayýlan saçýn gibi kördüðüm,
Gönlünde baþkasý, ben hâlâ sürgün.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.