Sonsuzluðun demi vururken kýyýlarýma, Öyle amansýz yakalandým ki hayatýn oyununa, Bazen durmak gerekiyormuþ, Bazen de öyle bakmak... Oysa beklenen duru duru sabahlardý. Karýþtý herþey. Bu hoyrat rüzgar nereden çýktý bilmiyorum.
Zaman denilen olgu saçlarýma yapýþýrken, Aynalara düþman kesiliyorum. Ey sonbahar yine mi sen geldin! Yapraklarýný dökerken koca çýnarýn, Benden de bir parça alýp götürüyorsun. Ey gönül sen de sonbahar gibi sarardýn, Arýyorsun geçmiþini. Dünleri ne çok konuþur oldun bugünlerde. Oysa dünlerde de bilinmiyordu gerçekler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serkan BOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.