Düş ucuyla Derin Bir Ah Çeksem

Ahmet Arif’e þiir ve saygýyla

Acýmýzý içimize saðýyoruz
-Ýyi güzel
Gözyaþýmýzý kimselere göstermiyoruz
-Ýyi çok güzel
Yokluðunu hiç belli etmiyoruz soframýzdaki ekmeðin
- Ýyi çok çok güzel
Katlanýp duruyoruz yoksulluðumuza gýkýmýzý bile çýkartmadan
-Ooo! Ýyi bak bu daha da güzel
Ve lakin bazen “yeter gayri” deyince…
-Ooo! Bak bu hiç iyi olmadý/ isyana kalkýþan bu halini sevmedim
Býçak kemiðe dayanýnca yani…
-Bak bak bak… Bak hele, dýþ güçler iyice içine girmiþ senin
Hani dudaðýmýzýn kenarýna minik bir serce gibi bir sevinç konsa
Dudak ucuyla da olsa azýcýk bi gülüversek…
-Oha! Orda dur bakalým… Hem ülkeyi böleceksin, hem de güleceksin
Hani, þöyle kafamýzý örümcek aðý gibi saran korkudan
Ve yüreðimizi mengene gibi sýkan þu esaretten bir kurtuluversek…
-Vay vay vay… Özgürlük istemek ha!
Mevcut anayasal düzeni düþ yoluyla yýkmaya tam teþebbüs ha!
Atýn içeri…

Ýþte öyle…
Ne zaman -düþ ucuyla- içimden derin bir ah! Çeksem
Kapýsý kýrýlýyor kalbimin
Baðrýþ çaðrýþ tepemde uçuþuyor polisler
Ve muhakkak
“demir kapý, kör pencere, yastýðým, ranzam, zincirim…” (*)
Tutsak ediliyorum dört duvar arasýna…

Mart-Ekim 2019

(*) Ahmet Arif’in “Ýçerde” adlý þiirinden

Sosyal Medyada Paylaşın: