Uyumak uzun upuzun... Þefkatli ellerin saçlarýn arasýnda dolaþmasý gibi huzurlu... Kim verebilir ki bu huzuru... Tüm hayat karmaþasýndan uzak... Rüya gibi yaþamak ölüme göðüs germek... Rüya gibiydi ölüp ölüp dirilmek... Yaþadýðýmýz her güzel an rüya gibiydi... Kabuslarýmýz da vardý çoðumuzun, Karanlýk mý karanlýk çýkmazlar... Aslýnda bu da rüyaydý... Kimse rüya demedi. Kabus! Kötü, hýrçýn, zifiri karanlýk... Her karanlýkta bir yorgunluk. Uyumalýyým huzur içinde. Rüya mý? Gelip geçti hayat önümden! Dinlenmek istiyorum ben. Rüyalarýmý süsler misin anne???
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.