Türkün masum kaný döküldü, Van’da Erzurum’da Karabað’da... Kundaktaki bebelerin feryadý yükseldi; Yer duydu, gök duydu, deniz duydu. Karanlýk gecede ay gördü, Dünya görmedi. Karabað aðladý.
Þehit kaný göl göl oldu. Dað aðladý, Nehir aðladý, Türkün yüreði daðlandý. Ýnsan olan herkes aðladý. Karabað aðladý.
Sabah oldu, Güneþin ýþýðý vurdu þehidimin alnýna. Malazgirt, Sakarya aðladý. Çanakkale aðladý, Karabað aðladý.
Gücünü alýp ayýdan Çýkmýþsýn yoldan Düþün ki bileyip kýlýcýmý Suyunu verip Orhun ýrmaðýndan Bir tanrý Daðýndan bir Anadolu’dan Silineceksin tarihin sayfalarýndan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.