KÜFÜR DAÐI ... Artýk annemin duasý da yok üzerimde beni kim inandýracak aþka,sevgiye? yönüm dönmez hiç bir gönül kabesine yüzüm süremem deli divanesine...
Süt diþlerim kýrýldý azýlarýmda kurtlar uluyor tene, kana susuyormuþ insan...
Küfür daðýnmda yine akþam oluyor bu gece kararlýyým Kabil’le konuþmaya bu hiçlik, bu yalnýzlýk kavgasý. savaþmaktan yoruldum. iþte burdayým yaralarýma tuz bas dilimi,kalbimi, al yazmalý dilek aðacýna as son kurban olmaya razýyým.
ULVÝ CAN YOLDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ULVİCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.