Zihnimde karanlýk sesler Nerden geldiði sezemiyorum... Sanki deli düþünceli nereye çevirsem gözlerimi göremiyorum... Koþuyorum durmadan heryer zifiri.... Bir sis var... Için de biri ... Her yer çakýl taþý ile dolu ... Içim de acýyan üzerinde tuz basýlmýþ yaralar... Yetiþemeden düþüyorum ... Aðlamaktan bitap düþmüþ gözlerim.. Dolanýp ayný noktaya geliyorum farkýnda olmadan ... Ateþlerden geciyorum... Geçecek....diyorum Kýrýk dökük bir ayna buldum yerde baktým uzun uzun ... Ateþi, aydýnlýðý, karanlýðý, korkuyu, tutkuyu, aþký, ölümü ve yasami gördüm Ben YANLIZLIGIMI GÖRDÜM Kendi ellerimle bu kadýný ateþlere attýðými oysa söz vermiþtim .. Atese düþmek yoktu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ruhurevan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.