Unutmak diye bir þey vardý sanýrým.. Yoksa nasýl katlanýrdý onca acýya insan... Hayatýndan unutarak süpürdüðü onca acýyla nasýl baþ edebilirdiki... Unuttukça gülmeyi, unutamadýkça susmayý öðreniyor insanoðlu. Ne acýlar ilk günkü tazeliðinde nede mutluluklar baki.. Anda yakaladýðýn mutluluklara razý oluyor insan .. Þükrediyor hala nefes alabildiðine ... Nefessiz kaldýðý nice acý gecelerden sonra O acýlardan unutmayý öðrenerek intikam alýyor iþte.. Bir daha kalbi bir serce kuþu misali Tir tir titremesin diye..
NEVÝN AKTEKÝN GÜLFIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.