Bu kenti terketmeliyim
Yýllarca aktým caddelerden.
Kâh sisli bir gecede,
kâh altýsýnda sabahýn.
Ben her gece þiir biriktirdim,
yýldýzlarý saymaya çalýþtým,
Sigara içtim,
kederlendim.
Hep bir þeyler aradým bomboþ ellerle...
Avuçlarýmda terli bir sabah,
gözlerimde yorgunluðu karanlýðýn.
Ve hep hüzün kokuyordu dinlediðim þarkýlar.
Her sabah üþüyordu elektrik direkleri.
Tellerinde kanýyordu yaralý kuþlar.
Bir gece karanlýktý odam.
Penceremde ölü bir ay vardý.
Odamýn duvarlarýnda Yýlmaz Güney posterleri
ve birkaç yetim þiir.
Sessizlikti dört bir yaným ve sabaha daha çok vardý.
Biraz aðlamak istedi caným, üzüldüm bir þeylere...
Usulca aðladým.
Gözlerimden akan birkaç damla anýydý oysa.
Birkaç damla özlem.
’’ Bir þeyleri özleyebilmek güzel þey’’ diye düþündüm.
Sildim gözyaþlarýmý ve aynadan kendime gülümsedim.
Ben gülümsedikçe hayat aðlatmaya;
hayat aðlattýkça ben gülümsemeye devam ettim.
Bu ne kadar sürdü,
bilmiyorum.
Bir gece bir yýldýz kaydý.
Odamda deli bir yalnýzlýk.
Dört bir yanýmda üstüme üstüme gelen duvarlar.
Bir gece büyüdü çaresizliðim kentin ücra bir köþesinde.
Yasladým sýrtýmý en soðuk anýna deli bir kýþýn
ve bir bir yaktým dostlarýmý
alnýmýn ateþinde.
Bir gece
sevincimi düþürmüþtüm yine delik cebimden.
Yürüdüðüm her sokak daralýyordu.
Yaðmur yaðýyordu
ve usul usul ýslanýyordu umutlarým.
’’Bu kenti terk etmeliyim’’ diye düþündüm
ve el salladým gökyüzündeki küme küme bulutlara.
Yorgundum,
kanýyordu dizlerim.
Sonra yalnýzlýðýma tutuna tutuna
varabildim sabaha...
Oysa bu kentte
kalmamý gerektiren bir þey vardý.
bütün yaralý kuþlar þahitti buna.
Antakya/2002
Bakýr Çakmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.