Þaha kalmýþ atlar Gidiyor bulutlara doðru Gölgelere inat Yýkýlmýþ yekpare duvarlar Çoçukluðumu gömüyorum þu mezara Yine sonsuzluðun bahçesinde koþarken ayaklarým Mutluluðu çiziyor yüreðim Gök maviye....
Derin bir hüzün Ýyiki yaþýyorum þu mekanýnda Þiirlerle dokuduðum ömür Penceresinden uzatýr gövdesini
Sark oradan sark Utanmasýn kuþlar Büyülü bir mekan Ýðde çiçekleri Ver bana kokunu Ben bayýlmak istiyorum
Beni hatýrla özgürlük Ne alfabeler çürüttü aklým nefesim ölü iken Dirildi þafak.
Þimdi uyanma vakti Anadolu sesizliðnde Annemin gülen yüzü Sol yanýmda öksüzken Sen durma vaktimin güzel çocuðu Durma kalk Dirildiðinde anlarým ben seni Yýlki atlarýný sür...gür ormanlara Anlamsýz kalan beyhude kelimeler Ergeç anlam kazanaçak Sen varsýn ben varým Bir bayrak ki sonsuzluða dalgalacak.
Ben özgürsem sen yaþýyorsun çocuðum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.