Yaz yaðmurlarý yaðar þu hareli gönlüme, Gül dolu testilere bal katýp içiyorum. Ey yüceler yücesi, mukayyet ol aklýma! Zarafet bayýrýndan sükûnet biçiyorum… Abý hayat suyuyla kendimden geçiyorum...
Mukaddestir mýsrasý kelâmý aþk olanýn, Ýncinmez yüce ruhu bunu haktan bilenin. Habercisidir kuþlar, çekilen son çilenin… Gül bahçelerinde, düþ, mutluluk saçýyorum… Abý hayat suyuyla kendimden geçiyorum...
Afaktadýr her özlem, imkânsýz sanma sakýn, Vuslata eriþmek mi? Ne uzaktýr, ne yakýn. Güller kül oluverir dökülür akýn akýn. Kan kýrmýzý dudaklar, dokunsam göçüyorum… Abý hayat suyuyla kendimden geçiyorum…
Armaðandýr hayattan, alnýmda duran izler. Yýkadýkça kaybolur ruhumda saklý gizler. Yürekte güz yangýný, beyhude arar gözler. Sýr dolu kapýlarý korkmadan açýyorum… Abý hayat suyuyla kendimden geçiyorum…
Cihan yangýný gökler, ben ki kordan bir gemi, Koruyup, kokluyorum elde kalan son demi. Okyanuslar içinde yalnýzlýðýn matemi… Belki de ben bu yüzden durmadan kaçýyorum. Abý hayat suyuyla kendimden geçiyorum… Selma Çanakçýoðlu 20 Temmuz 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.