denizin ölü çocuğu
DENÝZÝN ÖLÜ ÇOCUÐU
Yusuf Yýlmaz
Kör vicdanlarýn kör gözüne yazýklar olsun.
Yazýklar olsun bu çocuðun ellerini býrakan anneye.
O annenin yüreðindeki sevgiyi,
Yok eden babaya yazýklar olsun.
Sesini duyamayan saðýr kulaklara yazýklar olsun.
O çocuðu güldürmeyen kadere yazýklar olsun.
Acýttýn benim canýmý anne!
Elimi niye býraktýn anne!
Saclarýmý kim okþayacak,
Beni kim yedirecek,
Üþüyünce üstümü kim örtecek,
Düþünce beni kim kaldýracak,
Hiç düþündün mü anne!
Son sözümü alýn yazýma niye býraktýn anne!
Merhametin mi kayboldu?
Beni denize niye býrakýn anne!
Bu deniz senden daha merhametliymiþ meðerse,
Beni kucakladý,
Emzirdi,
Yýkadý, yuðdu,
Dizlerinde uyuttu…
Dalgalarýn sesi,
Senin ninnilerinin yerini tutmaz amma,
Hiç susmaz,
Beni býrakmaz anne!
Biliyorum,
Piþman olacaksýn,
Bir zaman sonra gelip denize yalvaracaksýn,
Çocuðumu bana geri ver diyeceksin.
Ama ben kýyýsýnda,
Yosun olmuþum,
Yemyeþil!
Gözyaþlarýn güneþ renginde,
Bir zehir gibi damlayacak,
Denize!
Kopmaz denilen göbek baðýmý,
Ta o zaman
Kopardýn attýn kalbinden anne.
Git, gelme bir daha,
Fýrtýnalar kopacak,
Deniz hakkýný alacak senden anne!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.