Biz horona tutuþtuk mu
yanar kavrulur yaylalar
daðlar dile gelir aþkla ses verir
eller kenetlenir kýzlý erkekli
koyunlarý kuzularý benekli
onlarda katýlýr garmonun sesine de
tüylerimiz diken diken...
Biz horona tutuþtuk mu
yanar daðlar taþlar sevdadan aþktan
vatan aþkýdýr yürekte
ömür boyu söylenen bir türküdür bu
tarlada yaylada ev de evlek de...
Biz horon tutuþtuk mu
titrer karþýmýzda devler
dalgalar ses verir Arhavi’den Hopa’dan
geçmez benim Artvin’lim
ne dede den ne de ata dan...
Biz horona tutuþtuk mu
bulutlar yaðmur olur da yaðar
hainlik edeni bir çýrpýda boðar
aslan gibi gürbüz çocuklar doðar...
Ellerimiz kenetlendi bir kere
açmaya kimselerin gücü yetmez
atabarý, deli horon, cilveloy
bu türküler söylenir durur dillerde gönüllerde
biz bitti demeden hiç bir þey bitmez...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.