Kimleri geçtik kendimiz gibi? Kaç biz öldük içimizde? En son biz bizmiyiz þimdi? Durur mu bahçelerimiz Bu oynak atlas üzerinde?
Ecel sýrnaþýk sevgili Doðrudan ruhumuza aþýk Hani tam istediðimiz gibi Ama biz yokuz ki bizde Ýliþki durumumuz karmaþýk
Bir his var içimizde Bize kendimiz kadar yabancý Dilimizin ucunda da adý Sýra gelmiyor çok önemli þeylerden Belki zehir, belki her þeyin ilacý Tatmamýz lazým diyoruz Korkuyoruz:’Ya o da çýkarsa yalancý’
Yenilmek de iyidir Alýþkanlýk haline gelmezse Aþk tenhayý sever Izdýraplý kalp rüyayý Aðýný çekiyor durmadan gelecek Hayat bir illüzyon kadar yalan Tapýlacak kadar gerçek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.