Sevgili ! Sahilde þöyle kayalýklara yakýn, Bir kenara oturdum, Çocuklarý besliyorum, Görmen lazým.... Bir parça kuru ekmeðe tav oluyorlar... Mini minnacýklar....
Merak ettin deðilmi, Sordum öðrendim kefal yavrularýymýþ, Binlerce... Bana alýþtýlar galiba ! Senin gibi , Onlarda bana güvendiler...
Bak sevgili ! Bi tane su kaplumbaðasý geldi þimdi, Asayiþ berkemal mi diye, Þöyle bi baktý banada, Yandan bi iþmar atýp gitti..
Yalnýz dikkat ettim de, Seninkilerden görünmüyor, Hadi sende adam býrak býrak diyen... Þu kurbaðalardan bahsediyorum, Sanýrým onlarýn aþk mevsimi çoktan bitti, Hiç sesleri duyulmuyor... Ama sevgili her þeyde ben seni görüyorum galiba !
Gramofonda taþ pilakta eski bir Ýstanbul türküsü, Beter bir yedi kule ... Beþ deðil onbeþ yýl yatsam, Ben vazgeçmem yarim den...diyor... Yine ben seni çok özledim galiba... ÝSTANBUL gibi...!!!
Zehra Demirtaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra Demirtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.