Geçip gitse de bir gün bizim gençlik çaðýmýz, Sanma ki yýpranarak, kopar senle baðýmýz, Bir küçük alev düþse yanar gönül daðýmýz, Sen gönlünde yaþat ki; ben seninle yaþayým. Nice güzel gün görüp, nice menzil aþayým.
Yüzüne baktýðýmda gördüm masum gülüþü, Hiç gözümden kaçmadý dudaðýn bükülüþü, Nasýlda yakýþýyor kâkülün dökülüþü, Sen gönlünde yaþat ki; ben seninle yaþayým. Sen Þirin ol çöllerde, ben peþinde koþayým.
Sarýp sarmaladý bak; huzur, dört bir yanýmý, Ciltlenmiþ kitaplarda var mý aþkýn tanýmý? Aþký söküp alýrsan; say ki aldýn canýmý, Sen gönlünde yaþat ki; ben seninle yaþayým. Sevgiyi, muhabbeti seninle paylaþayým.
Köksüz olan aðaçlar sökülürler yerinde, Sonra unutulurlar elbet günün birinde, Sakýn ayrýlýk sözü çýkmasýn hiç dilinde, Sen gönlünde yaþat ki; ben seninle yaþayým. Daðlarý, ovalarý sensiz mi dolaþayým?
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.